Ως υπεριδρωσία χαρακτηρίζουμε την υπερβολική έκκριση ιδρώτα από τους εκκρινείς ιδρωτοποιούς αδένες, η οποία είναι μεγαλύτερη από εκείνη που απαιτείται για την κανονική θερμορύθμιση.
Η υπεριδρωσία, ανάλογα με την αιτιολογία, διακρίνεται σε ιδιοπαθή (πρωτοπαθή) και δευτεροπαθή, ενώ ανάλογα με την έκταση της εντόπισης της σε εστιακή και γενικευμένη.
Η πρωτοπαθής είναι συνήθως εστιακή και αφορά μασχάλες ,παλάμες, πέλματα και πρόσωπο
Η δευτεροπαθής μπορεί να οφείλεται σε εμπύρετα νοσήματα, ενδοκρινολογικές και μεταβολικές διαταραχές, καρδιαγγειακές παθήσεις, κακοήθειες, χρήση φαρμάκων κ.α.
Η υπεριδρωσία έχει σοβαρές ψυχολογικές, κοινωνικές, επαγγελματικές και οικονομικές επιπτώσεις και επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα της ζωής των πασχόντων. Οι πάσχοντες αδυνατούν να χειριστούν εργαλεία σε χειρονακτικές εργασίες, διστάζουν να προτείνουν το χέρι για χειραψία, οι αθλητικές τους δραστηριότητες είναι περιορισμένες ενώ υψηλό ποσοστό δηλώνει ότι το πρόβλημα επηρεάζει αρνητικά ακόμη και τις προσωπικές τους στιγμές.
Θεραπεία
Α. Για την εστιακή υπεριδρωσία προτείνονται:
1. Γενικά μέτρα (ελαφρά ένδυση-δροσερό περιβάλλον-καλή υγιεινή)
2. Μεταλλικά άλατα (υδροχλωρικό αλουμίνιο - εξαένυδρο χλωρίδιο του αλουμινίου).
7. Τοπικές εγχύσεις αλλαντικής τοξίνης ( π.χ. Botox ), το οποίο ίσως είναι η καλύτερη λύση , για την εστιακή υπεριδρωσία της μασχάλης.
8. Χειρουργική αντιμετώπιση, αφαίρεση των ιδρωτοποιών αδένων με εκτομή του δέρματος ή λιποαναρρόφηση ( μόνο για την μασχάλη) και θωρακοσκοπική συμπαθεκτομή
Β. Για τη δευτεροπαθή υπεριδρωσία, γίνονται οι κατάλληλες εξετάσεις για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση του αιτίου.
