//Μια αληθινή ιστορία για το μελάνωμα.

Μια αληθινή ιστορία για το μελάνωμα.

O Kelly Leggett μιλά για την εμπειρία του σχετικά με το μελάνωμα.



“Μεγαλώνοντας στη δεκαετία του 1960 και του 1970, είχαμε μια διαφορετική σχέση με τον ήλιο. Πιστεύαμε ότι φαινόταν καλό ή “υγιές” να έχουμε ένα έντονο μαύρισμα. Ειρωνικό, έτσι δεν είναι; Έχω περάσει πολλές ώρες στην εφηβεία μου και στη δεκαετία των 20, κάτω από τον καυτό ήλιο – Το τρίπτυχο ήταν, κάψιμο, ξεφλούδισμα και πάλι από την αρχή … μέχρι να καταφέρω ένα έντονο μαύρισμα.

Το 2003, παρατήρησα έναν σπίλο πίσω από το δεξί μου αυτί που φάνηκε να μεταβάλλεται. Σε μια τακτική εξέταση ζήτησα από το γιατρό μου να εξετάσει τον σπίλο αυτό. Μου είπε ότι δεν πρέπει να ανησυχώ. Αρκετό καιρό αργότερα παρατήρησα ότι ο σπίλος άλλαξε δραματικά, έτσι επέστρεψα στο γιατρό μου. Και πάλι, μου είπε ότι δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας, αλλά το ένστικτό μου μου έλεγε το αντίθετο, γι ‘αυτό ζήτησα τη γνώμη ενός δερματολόγου. Ο δερματολόγος αφαίρεσε αμέσως τον σπίλο και τον έστειλε για βιοψία. Με ενημέρωσε ότι θα είχα τα αποτελέσματα της ιστολογικής εξέτασης σε μια εβδομάδα. Όταν με κάλεσε δύο μέρες αργότερα και ζήτησε να με δει, κατάλαβα αμέσως, ότι υπήρχε πρόβλημα.

Διαγνώστηκα με μελάνωμα, σε στάδιο IIB, τον Ιούλιο του 2007. Ήταν απαραίτητο να υποβληθώ σε χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση όλων των καρκινικών ιστών, και αργότερα σε πλαστική χειρουργική για την αποκατάσταση της περιοχής. Ο ογκολόγος μου πρότεινε έναρξη θεραπείας με ιντερφερόνη υψηλής δόσης για δώδεκα μήνες. Μετά την ολοκλήρωση των θεραπειών με ιντερφερόνη, το επόμενο έτος, ο απεικονιστικός μου έλεγχος δεν έδειξε κακοήθη εστία.

Τον Ιούλιο του 2009, μια ακτινογραφία θώρακα στα πλαίσια τακτικού ελέγχου έδειξε υποτροπή. Πρόσθετος απεικονιστικός έλεγχος αποκάλυψε ότι ο καρκίνος είχε επιστρέψει και είχε εξαπλωθεί σε λεμφαδένες, πνεύμονες, σπονδυλική στήλη, ήπαρ, σπλήνα και πύελο. Ο γιατρός μου μου είπε ότι οι όγκοι ήταν πολύ πολυάριθμοι για να μετρήσουν. Έμαθα ότι το μελάνωμα είχε προχωρήσει στο στάδιο IV μόλις μια εβδομάδα πριν από τα 48α γενέθλιά μου.

Την εποχή εκείνη υπήρχε μόνο μία ενδεδειγμένη θεραπεία για το μεταστατικό μελάνωμα, που είχε εγκριθεί από τον FDA, ενώ, το ποσοστό επιτυχίας ήταν μόνο 10%. Αν δεν έκανα τίποτα, είχα έξι μήνες ζωής.
Η απώλεια της ζωής μου δεν υπήρχε ως επιλογή, οπότε αποφάσισα να προχωρήσω ενεργά με την εν λόγω θεραπεία.

Τον Οκτώβριο του 2009, αρκετές εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου θεραπειών, πρόσθετες εξετάσεις CT και PET αποκάλυψαν ότι οι όγκοι συρρικνώνονταν. Υποβλήθηκα σε δύο ακόμη κύκλους θεραπειών, που ήταν οι μέγιστοι επιτρεπτοί.

Τον Φεβρουάριο του 2011, πήρα τα καλύτερα νέα που θα μπορούσα να φανταστώ: Οι απεικονιστικοί μου έλεγχοι δεν έδειξαν καμία ασθένεια. Ένιωσα πέρα ​​από ευγνώμων και χαρούμενος. Ήμουν τελικά ελεύθερος από καρκίνο και έτσι είμαι μέχρι και σήμερα.

Πριν από τη διάγνωση του καρκίνου, δεν πήρα τα κατάλληλα μέτρα για να προστατέψω το δέρμα μου. Τώρα, επισκέπτομαι τον δερματολόγο μου κάθε τρεις μήνες για να εξετάσω το δέρμα μου, ενώ χρησιμοποιώ καθημερινά αντιηλιακή προστασία και ρούχα που με προστατεύουν από την ηλιακή ακτινοβολία.”

Πηγή Άρθρου

skincancer.org

https://bit.ly/2QA8Ztb