Η λεύκη είναι χρόνια καλοήθης δερματοπάθεια, αγνώστου αιτιολογίας, η οποία χαρακτηρίζεται από αδυναμία παραγωγής μελανίνης, πιθανώς λόγω καταστροφής μελανοκυττάρων και δημιουργεί αισθητικά προβλήματα στους ασθενείς.
Ποια είναι τα επιδημιολογικά δεδομένα της νόσου;
Από τη νόσο της λεύκης προσβάλλονται εξίσου και τα δύο φύλα. Στο 25-30% των ασθενών υπάρχει θετικό οικογενειακό ιστορικό. Η νόσος μπορεί να εμφανίζεται πριν την ηλικία των 20 ετών, στο ήμισυ των περιπτώσεων . Η συχνότητα εμφάνισης ανέρχεται στο 1% του γενικού πληθυσμού. Στην πλειοψηφία αναφέρεται στο ιστορικό έναρξη τη νόσου μετά από κάποιο συναισθηματικό stress, τραυματισμό του δέρματος ( ηλιακό έγκαυμα-φαινόμενο koebner) ή κάποια ασθένεια. Μπορεί να συνυπάρχει με άλλα νοσήματα, όπως η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα.
Πώς εμφανίζεται κλινικά η λεύκη;
Η νόσος εμφανίζεται κλινικά με την μορφή ασυμπτωματικών , αχρωμικών (όπως το μάρμαρο) κηλίδων και πλακών ποικίλου μεγέθους, οι οποίες εντοπίζονται εκλεκτικά γύρω από φυσικά στόμια ( γύρω από το στόμα , τα μάτια, τον ομφαλό, τον πρωκτό), σε περιοχές με αυξημένη τριβή (αγκώνες, γόνατα, μασχάλες, μηρογενvητικές πτυχές, ποδοκνημικές αρθρώσεις), σε περιοχές με αυξημένη μελάγχρωση (μεσοδακτύλια, θηλή του μαστού), στα γεννητικά όργανα. Συχνή είναι επίσης και η παρουσία λευκών τριχών στο τριχωτό .
Από ποια άλλα νοσήματα του δέρματος θα πρέπει να διαφοροδιαγνωσθεί η λεύκη;
Τη λεύκη θα πρέπει να τη διακρίνουμε από την ποικιλόχρου πιτυρίαση , τη λευκή πιτυρίαση , τη σταγονοειδή υπομελάνωση, τον αχρωμικό σπίλο, τον αναιμικό σπίλο , την οζώδη σκλήρυνση , τον ερυθηματώδη λύκο , τη μεταφλεγμονώδη λευκοδερμία ,τη λέπρα κ.α
Πώς αντιμετωπίζεται θεραπευτικά η λεύκη;
Όσο σχετικά απλή είναι η διάγνωση της νόσου, τόσο σύνθετη είναι η αντιμετώπιση της. Σε έναν ασθενή με λεύκη προτείνονται λοιπόν τα παρακάτω :
1. Γενικά μέτρα:
Απαραιτήτως, απαιτείται να λαμβάνονται μέτρα φωτοπροστασίας και αποφυγή έκθεσης στον ήλιο
Αποφυγή τριβών του δέρματος ή τραυματισμών του
Αποφυγή στρεσσογόνων παραγόντων και ψυχολογική ενίσχυση του ατόμου που νοσεί, όταν αυτή είναι απαραίτητη
Χρήση τοπικών επικαλυπτικών ( make up) στις εκτεθειμένες περιοχές
2. Τοπική θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει :
Τοπικά κορτικοστεροειδή
Τοπική εφαρμογή αναστολέων της καλσινευρίνης
Τοπικές αλοιφές που περιέχουν πιπερίνη, πλακούντα κ.ά.
3. Φωτοθεραπεία, με την τοπική εφαρμογή ή χορήγηση από του στόματος ψωραλενίων και εν συνεχεία έκθεση στην υπεριώδη UVA ακτινοβολία ( PUVA)
4. Λεύκανση του υπολοίπου δέρματος, όταν η έκταση της λεύκης υπερβαίνει το 50% της επιφανείας του σώματος
5. Αυτόλογη μεταμόσχευση μελανοκυττάρων( βρίσκεται πειραματικό στάδιο)
6. Μεταμόσχευση θυλακικών μονάδων με την μέθοδο fue( η θεραπεία είναι υπό διερεύνηση)
